Column: Dankbaar
De 1e woensdag van november is het dankdag voor Gewas en Arbeid. We kijken dan terug op het afgelopen seizoen en danken voor alles wat we, onverdiend, hebben ontvangen. Wij hebben tenslotte niets laten groeien en het is geen verdienste van ons wanneer we gezond zijn gebleven of hersteld zijn van een ziekte. Het is niet gek om regelmatig stil te staan bij alles wat we gekregen hebben, om onze zegeningen te tellen. Ook niet wanneer het lijkt of er niets te danken is. Maar zorgen hebben ook geleerd dankbaar te zijn voor het kleine, een rondje in het park bijvoorbeeld.
Ook in het politieke werk is er veel om dankbaar voor te zijn. Ik mag vanaf eind 2013 namens de ChristenUnie in de commissie Ruimte meedraaien. Een taak die je niet alleen kunt doen. Je leert van collega commissie- en raadsleden. Je werkt in de fractie die nooit moe is om mee te denken over onderwerpen. Je kunt altijd terecht bij ambtenaren die je bij willen praten in expert groepen. Ook burgers geven gevraagd en ongevraagd advies vanuit hun eigen expertise. En bovendien het thuisfront die het mogelijk maakt om vergaderingen voor te bereiden en bij te wonen.
Maar ook al die vrijwilligers die in dorpsteams bij elkaar komen om de belangen van hun kern of wijk te bespreken en onder de aandacht te brengen van de gemeente. Denk aan de dorpsvisies die onder hun leiding zijn opgesteld om te laten zien wat wij als bewoners belangrijk vinden in onze woonomgeving.
En wat te denken van al die mantelzorgers die, naast al het werk wat ze al doen, tijd vrij maken om te zorgen voor een ander die zorg en aandacht nodig heeft. Dankbaar voor wat ze mogen doen en dankbare ontvangers.
